Een klein buro, heel veel liefde en kwetsbaarheid

Muziek is magisch en voor mij juist op de momenten dat het zo direct is dat het je overspoeld met menselijkheid en liefde. De tiny desk van de NPR belichaamd dat.

Het is ontstaan in 2008 toen twee mensen baalden dat ze niets hadden gehoord van een zangeres waar ze naar uitkeken omdat iedereen er doorheen praatte. Ze spraken haar aan na haar optreden en deelden hun teleurstelling. En daarna nodigden ze haar direct uit om bij hun op kantoor achter het bureau van één van de mannen op te reden om ervoor te zorgen dat ze gehoord zou worden.

En zo werd een traditie geboren met de beroemde woorden:

Maybe its the start of something and maybe its not but we sure are glad we have Laura Gibson here today.

Het is prachtig om dit soort mooie dingen te zien gebeuren recht uit het hart en op te zien bloeien omdat iedereen voelt hoe speciaal het is.

Dobberen

Vandaag er weer eens op uit met de kajak.  Heerlijk licht van de opkomende zon en nog lekker rustig zo op de zondagmorgen in het Nieuwe Diep.

Lekker op het water zijn, dobberen met de blaadjes.

Er is liefde

Vijf dagen lang wordt mijn computer het grootste deel van de dag ingepikt geleend door mijn jongens. Het helpt ze erg met het school dus dat is geweldig.

Maar ik mis ‘m veel meer dan ik dacht. Een soort leegte. En ik maar denken dat mijn relatie tegenwoordig strikt zakelijk was. Ik hou mezelf voor de gek, er is liefde in het spel.

Bandbreedte

Mijn dromen zijn regelmatig bizar visueel en hoogst uniek. Zodat ik zelfs tijdens het domen me afvraag hoe dat mogelijk is. Mijn slapende brein is in staat binnen een fractie van een seconde bewegende visualisaties te maken in hoog detail en esthetisch vernuft op een manier dat ik mijn wakkere staat nooit kan evenaren.

In mijn brein (en waarschijnlijk in die van iedereen) schuilt er dus een waanzinnige potentieel qua creativiteit en bandbreedte maar op één of andere manier is die in wakkere staat totaal onbereikbaar.

Misschien komt het dat het brein zich dan tegelijkertijd ook nog bezig moet houden met die input.

De wetenschap zegt dat we dromen om de werkelijkheid te kunnen verwerken. Misschien is het net andersom en hebben we de werkelijkheid nodig om niet volledig op hol te slaan.

Tien

Dat je droomt over je zoon van 10 en wakker wordt beseffend dat hij al 16 is en dat je daar best een beetje verdrietig van wordt #vervlogentijden

Zulk weer

Waar paraplu’s niet zo goed blijken als ze beweren. Bouwkranen vervagen, niet alleen wolkenkrabbers wolken krabben, grijs trending is en vergezichten niet ver.

De onvoorwaardelijke liefde voor het tekenen

Het is niet dat ik waanzinnig geïnspireerd raak door Sha’an d’Anthes tekeningen maar elke keer als ik kijk naar één van haar video’s waar ze vertelt en laat zien hoe ze maakt wat ze maakt, krijg ik de kriebels in mijn buik. Ik voel weer dat heerlijke gevoel van tekenen en kan ik me niets mooiers voorstellen.

Je ziet echt een teken beest die doet waar ze zielsveel van houdt, er enorm goed in is geworden en zo de sterren van de hemel tekent.

Wandelen langs de IJssel in het zonnetje

Vandaag was ik voor het eerst in Zutphen. Altijd weer een feestje om ergens te zijn waar ik nog niet eerder was. Het gevoel opsnuiven. Een kijkje nemen in het leven van Zutphenaren. En ik mocht iemand helpen, wat elke keer weer een geschenk is.

Zutphen ligt aan de snelstromende IJssel en haar huis ligt er vlak naast. Het werd een prachtige dag dus ook nog samen een stukje gewandeld langs de IJssel, door de uiterwaarden, voorbij de koeien en de fruitbomen en dat in goed gezelschap.

Beter kan het niet.

Voor het eerst

Vandaag deed ik allemaal dingen voor het eerst

Ik woon al meer dan 20 jaar in Amsterdam maar was nog nooit met de lijn 53 helemaal naar het eind gegaan.

Ik had nog nooit een wandeling gemaakt in het Gaasperpark.

En ik had Irina nog nooit ontmoet.

Nu wel en dat was goed.