The Tables

Ik ben gek op tafeltennis. In de tijd dat ik nog een atelier had stond hij op de gang. Was me bijna elke dag wel aan het meten met een andere kunstenaar. Fanatiek steeds een beetje beter worden.

Nadat ik mijn atelier had opgezegd is het mijn eettafel geworden. Kon er geen afscheid van nemen. Dus als ik dan zo’n video zie over hoe de ping pong tafels in een park in NY verbroederen en culturele en sociale grenzen doen vervagen wordt ik helemaal blij. Zat de hele video met een grijns op mijn gezicht.

Door: Jon Bunning
Bron: https://vimeo.com/user294333

Ineens zie ik ‘m

Een honderd procent grijze/witte haar. Weer een mijlpaal bereikt.

Ouder worden en ik zijn op lichamelijk niveau geen vriendjes. Ik ben nog sterk in de ontkenningsfase en kan me niet voorstellen dat ik het ooit een fase verder ga komen, al zou dat wel makkelijker zijn.

Mojo terug

De zomerse hitte stal mijn mojo. Gelukkig kropen we deze maand langzaam naar een lekkere temperatuur en temperamentvoller weer. Er kwam gelijk veel meer uit mijn handen en hoofd en dat is een goed gevoel.

Een goede voorbereiding voor september. Daar begint weer een nieuw schoolseizoen voor ons en dat is een spannende. Een examenjaar voor de ene en een begin van een nieuwe uitdagende studie voor de ander.

Lekker dobberen

Deze diashow vereist JavaScript.

Naast dat ik peddel ben ik vooral veel aan het dobberen. Lekker genieten van de stilte, het altijd bewegende water en het uitzicht. Gewoon lekker op het water zijn.

Zo zag ik een IJsvogel in vlucht over het water scheren naar de overkant tussen de bomen door. Begon een jonge fuut naar mij toe te zwemmen en te roepen. Snapte er niets van maar ineens komt een ouder achter mijn kajak omhoog. Bobber ik naast een paar zwanen die op de bodem aan grazen zijn. Steek ik samen met een vlinder het IJ over. Komt er bij de punt van mijn kajak ineens een knoert van een vis omhoog. En als ik bijna thuis ben haal ik langzaam een zwanenfamilie in.

Uiteindelijk vaar ik veel te lang omdat het zo leuk is (dik 16 km deze keer). Zes kilometer voor het einde verdwijnt al mijn kracht uit mijn armen (zoals zo vaak). Op dat moment wens ik een magisch knopje die ik in kan drukken en me huis brengt.

De hitte van juli

In mei was het nog fijn warm. En had ik het over hoe warmer hoe sneller deeltjes bewegen. Maar in juli ben ik echt aan het ploeteren. De deeltjes bewegen te snel en ik verdamp.

Ik gedij het beste bij een temperatuur van 20 graden of zo mag ook twee graadjes kouder. Ideaal om het nooit koud te hebben en veel lagen kleding te dragen en niet te warm om gewoon lichamelijk en geestelijk lekker bezig te zijn.

Paar keer per dag in een koud bad kunnen stappen was een zegen.

Heb in zee gezwommen!

Ja nou en? Voor mij is dat echt een bijzonderheid. Kom van een eiland maar de zee om in te zwemmen en het strand om op te zijn.. nee, niet mijn ding.

Werkte in mijn puberjaren 7 jaar in een strandtent en raakte het strand niet aan laat staan de zee. Laatste keer dat ik in zee gezwommen heb is denk ik 20 jaar geleden in Venetië. Wat geweldig was en net zo heet als deze dag.

Maar vandaag was het heerlijk, op deze snikhete verjaardag van mijn lief samen naar het strand op Texel. Na heeeeeeeel langzaam wennen en veel subtiele aanmoediging/beïnvloeding van Els heb ik weer eens in de Noordzee gezwommen. Het was fijn.

Met de vissen

Vandaag lekker vroeg met de kajak er op uit. Niet om veel kilometers te maken maar juist in alle rust een beetje te dobberen met veel water om me heen. Vandaar dus het Nieuwe diep bij het Flevopark.

Het was heerlijk stil weer met nog niemand op het water. En in de verte hoor ik gespetter en zie ik vissen uit het water komen. Eentje kwam er zelfs meer dan 50 cm bovenuit. Geweldig!

Beetje peddelen, wat uitdrijven, wat dobberen. Super relaxt genieten van de warmte van de zon. Ineens beweegt al het water om mijn kajak. Glij ik zo door een school vissen heen! Nog nooit eerder meegemaakt. Dat gebeurde me nog 4 keer die ochtend. Waanzinnige ervaring.

De halsbandparkieten plunderen de bomen

Ze pakken het systematisch aan. Als groep plukken ze boom voor boom leeg. En je hoort steeds dingen vallen op de auto. De eigenaar van de auto zal zich afvragen waarom hij/zij de klos is en al die andere auto’s niet.

Respect. Niet lang geleden hebben ze zo “mijn” kersenboom helemaal leeg gegeten.